Het lust my op een bas, met hart gespanne snaren, van styven wind gezweept, den aardbol rond te varen!
DE NIEUWE HOLLANDSCHE SCHOUWBURG
De   deftige   Amsterdammers   uit   de   achttiende   eeuw   hadden   een   merkwaardige   muziekvoorkeur.   Ze   speelden   en zongen   graag   de   wijsjes   die   klonken   in   de   speelhuizen   –   de   beruchte   huizen   van   drank,   zwier   en   erotisch   vertier.   De speelhuismuziek    werd    gebundeld    en    gedrukt    door    succesvolle    muziekuitgevers.    Een    van    de    muziekseries,    De Nieuwe   Hollandsche   Schouwburg,   vinden   we   terug   in   het   gelijknamige   muziekprogramma.   Een   vertelconcert   rond het oude uitgaansleven.
Frivole muziek op Amsterdamse regentenlessenaars
Wat   stond   er   in   de   18e   eeuw   op   de   lessenaars   van   de   Amsterdamse   regenten;   wat   speelden   de   amateurs   uit   de ‘betere   kringen’?   Misschien   een   sonate   van   Nozeman   of   Corelli,   een   concertje   van   Vivaldi   of   Pepusch….maar   vooral muziek van de onderkant van de Amsterdamse samenleving en het frivole uitgaansleven!
De   Amsterdamse   muziekdrukkers   gaven   heel   wat   boeken   met   die   muziek   uit.   Zo’n   boek   was   niet   goedkoop   –   alleen de   beter   gesitueerden   konden   zich   de   aanschaf   veroorloven.   Een   aantal   van   die   boeken   verscheen   in   series.   De Nieuwe   Hollandsche   Schouwburg   was   de   laatste   serie,   uitgegeven   tussen   1751   en   1771.   Jos   Koning   –   lid   van   Twee Violen en een Bas – heeft een boek over deze serie  gepubliceerd.
De    muziek    was    vaak    afkomstig    uit    de    speelhuizen    (kroeg,    danszaal    plus    bordeel).    Daar    zette    de    bargoense tegencultuur   van   het   laagste   stadsvolk   de   toon.   Toch   kwamen   hoge   heren   daar   ook   graag   een   kijkje   nemen.   De muziekboeken   werden   uitgebreid   met   muziek   uit   de   kermissen   in   de   dorpen   rond   de   stad.   Zó   groot   was   de   verkoop dat   de   uitgevers   naar   een   derde   bron   grepen:   de   Amsterdamse   schouwburg.   Ondanks   het   culturele   tintje   gistte   het daar van lichtzinnigheid.
Twee   Violen   en   een   Bas   laat   de   muziek   uit   De   Nieuwe   Hollandsche   Schouwburg   horen.   Daarbij   vertelt   het   trio   de verhalen uit speelhuis, kermis en schouwburg, gebaseerd op ooggetuigenverslagen en politierapporten.
Het lust my op een bas, met hart gespanne snaren, van styven wind gezweept, den aardbol rond te varen!
Het lust my op een bas, met hart gespanne snaren, van styven wind gezweept, den aardbol rond te varen!
De     deftige     Amsterdammers     uit     de     achttiende     eeuw hadden   een   merkwaardige   muziekvoorkeur.   Ze   speelden en   zongen   graag   de   wijsjes   die   klonken   in   de   speelhuizen –   de   beruchte   huizen   van   drank,   zwier   en   erotisch   vertier. De    speelhuismuziek    werd    gebundeld    en    gedrukt    door succesvolle   muziekuitgevers.   Een   van   de   muziekseries,   De Nieuwe   Hollandsche   Schouwburg,   vinden   we   terug   in   het gelijknamige   muziekprogramma.   Een   vertelconcert   rond het oude uitgaansleven.
Frivole     muziek     op     Amsterdamse     regenten- lessenaars
Wat    stond    er    in    de    18e    eeuw    op    de    lessenaars    van    de Amsterdamse   regenten;   wat   speelden   de   amateurs   uit   de ‘betere   kringen’?   Misschien   een   sonate   van   Nozeman   of Corelli,     een     concertje     van     Vivaldi     of     Pepusch….maar vooral    muziek    van    de    onderkant    van    de    Amsterdamse samenleving en het frivole uitgaansleven!
De   Amsterdamse   muziekdrukkers   gaven   heel   wat   boeken met   die   muziek   uit.   Zo’n   boek   was   niet   goedkoop   –   alleen de      beter      gesitueerden      konden      zich      de      aanschaf veroorloven.    Een    aantal    van    die    boeken    verscheen    in series.   De   Nieuwe   Hollandsche   Schouwburg   was   de   laatste serie,   uitgegeven   tussen   1751   en   1771.   Jos   Koning   –   lid   van Twee   Violen   en   een   Bas   –   heeft   een   boek   over   deze   serie   gepubliceerd.
De   muziek   was   vaak   afkomstig   uit   de   speelhuizen   (kroeg, danszaal      plus      bordeel).      Daar      zette      de      bargoense tegencultuur    van    het    laagste    stadsvolk    de    toon.    Toch kwamen   hoge   heren   daar   ook   graag   een   kijkje   nemen.   De muziekboeken    werden    uitgebreid    met    muziek    uit    de kermissen   in   de   dorpen   rond   de   stad.   Zó   groot   was   de verkoop   dat   de   uitgevers   naar   een   derde   bron   grepen:   de Amsterdamse   schouwburg.   Ondanks   het   culturele   tintje gistte het daar van lichtzinnigheid.
Twee   Violen   en   een   Bas   laat   de   muziek   uit   De   Nieuwe Hollandsche   Schouwburg   horen.   Daarbij   vertelt   het   trio de     verhalen     uit     speelhuis,     kermis     en     schouwburg, gebaseerd op ooggetuigenverslagen en politierapporten.
DE NIEUWE HOLLANDSCHE SCHOUWBURG